سخنرانی رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار مردم استان قم به مناسبت سالروز قیام 19 دى (۱۳۸۳/۱۰/۱۹ )
حادثه ى نوزدهم دى یک مقطع تاریخى در زندگى سیاسى ملت ایران است. قهرمان این حادثه هم مردم قم هستند؛ اعم از جوانان پرشور و مردم مؤمن در آن شهر و حوزه ى کهنِ علمیه ى جوان شده که نقش خود را به معناى حقیقى کلمه، آن روز و پس از آن روز ایفا کرد. این حادثه، طوفان را آغاز کرد؛ طوفانى که هلاک در آن، براى نیروهاى ضد حق، نیروهاى طغیان و نیروهاى شر قطعى شده بود.
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم
اولاً خوش آمد عرض مى کنم به همه ى شما برادران و خواهران که با همت بلندِ خود و با انگیزه و شوق برخاسته از ایمان، متحمل زحمت شدید و امسال هم این اجتماع صمیمى و شیرین و پرشور و هیجان را در سالگرد نوزدهم دى تشکیل دادید. روز نوزدهم دى یکى از مقاطع مهم تاریخ سیاسى ملت ماست.
اگر نگاه تیزبینى با قدرت تحلیل به این حادثه نگاه کند، خواهد دید که حادثه ى نوزدهم دى یک مقطع تاریخى در زندگى سیاسى ملت ایران است. قهرمان این حادثه هم مردم قم هستند؛ اعم از جوانان پرشور و مردم مؤمن در آن شهر و حوزه ى کهنِ علمیه ى جوان شده که نقش خود را به معناى حقیقى کلمه، آن روز و پس از آن روز ایفا کرد.
مسأله هم به طور خلاصه این بود که ملت ایران از فشار دیکتاتورى رژیم دست نشانده از یک طرف، فشار زندگى از یک طرف، فشار تحمیل فرهنگ فساد از یک طرف، و سلطه ى خارجى و به طور مشخص عوامل و عناصر آمریکایى از یک طرف، به ستوه آمده بود. این خشم عمومى و این انگیزه ى عمومى از ایمان مذهبى ملت ایران به طور کامل سیراب شد و معنا پیدا کرد. این خشم عمومى، خشم کور نبود؛ انگیزه ى تعریف نشده نبود؛ مردم مى فهمیدند که چه مى خواهند و چه کار مى خواهند بکنند؛ و این بر اثر تعلیمات اسلامى بود. حرکت طلاب جوان و فضلاى وزین به دنبال رهبرى بى نظیر امام بزرگوار در طول سالهاى متمادى این خودآگاهى را در ملت ایران به وجود آورده بود که این وضعیت براى یک ملت و یک کشور مایه ى سرافکندگى است؛ و این وضعیت قابل تغییر یافتن است؛ و فقط هم به دست خود مردم ممکن است تغییر پیدا کند. این را مردم بدرستى فهمیده بودند. خشم عمومى در همه جاى ایران گسترده بود؛ منتها مثل همه ى حوادث دیگر لازم بود نقطه ى آغازینى به وجود بیاید؛ قهرمانى پا وسط میدان بگذارد و شروع کند. این شروع کننده، مردم قم و حوزه ى علمیه ى قم بودند؛ اهمیت قضیه این جاست. انگیزه، اسلام؛ هدفها، تعریف شده ى به وسیله ى معرفت ایمانى و اسلامى؛ امید به حمایت الهى و تکیه به نیروى مجاهدت ملى؛ این مجموعه ى آن چیزى بود که ملت ایران، چه در نوزده دى، چه در حوادثى که پس از آن به برکت نوزده دى پیش آمد، آن را در خود جمع کرده بود. این حادثه، طوفان را آغاز کرد؛ طوفانى که هلاک در آن، براى نیروهاى ضد حق، نیروهاى طغیان و نیروهاى شر قطعى شده بود. «ولقد کتبنا فى الزبور من بعد الذکر انّ الارض یرثها عبادى الصالحون»؛ این وعده ى الهى است. حق تا وقتى از مردم پشتیبانى نداشته باشد، یک واقعیت ذهنى و یک حقیقت معنوى است؛ نمى شود توقع داشت در جایى تحقق و استقرار پیدا کند. اما وقتى به دنبال حق، نیروى ایمان انسانها بسیج شد و به راه افتاد، حق طبق طبیعت نظام هستى است؛ لذا تحقق پیدا مى کند، و تحقق پیدا کرد. اگر در طول تاریخ طولانىِ امت اسلامى، از قرون اولیه تا امروز، از وقتى ضعف مسلمانها شروع شد، مى بینم حق مظلوم و مقهور واقع شد، به خاطر همین کمبود بود؛ چون نیروى مؤمنِ انسانى شانه ى خودش را زیر بار حق نداده بود تا حق را در جامعه عَلَم کند؛ پرچم حق را برافراشته کند؛ ستون حق را در زمین حیات و زندگى مردم استقرار ببخشد؛ لذا همین چیزى شد که مى بینید: زندگى امت اسلامى به این روزِ فلاکتبار افتاد که در بسیارى از نقاط جهان ما شاهدش هستیم. ولى ملت ایران قانون الهى را عمل کردند؛ یعنى حق را متحمل شدند؛ شانه زیر بار تحقق حقیقت الهى دادند؛ وارد میدان شدند؛ خداى متعال هم نصرت را - همچنان که در قرآن مکرر وعده کرده است - براى اینها ارزانى داشت. این کار از قم شروع شد این روز را مهم بدانید؛ این روز یک مقطع تاریخى است. براى نگهدارى آن و گسترش دادن مفاهیمى که در این حادثه وجود دارد، باید تلاش و مجاهدت کرد.
ملت ایران وارد میدان شدند؛ سلطه ى دیکتاتورىِ وابسته را از سر خودشان راندند؛ حضور دشمن غارتگر را از کشورشان نفى کردند؛ دشمن را بیرون راندند؛ نظام فرهنگىِ غلط و سلطه ى تحمیلى فرهنگ بیگانه را تا آن جایى که توانستند، زُدودند و جریان حق را حاکم کردند. طاغوت رفت و نیروى متکى به مردم و برخاسته ى از ایمان دینى سرکار آمد و همچنان که خدا وعده داده، برکات الهى نازل شد؛ «ولو انّ اهل القرى آمنوا واتّقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء والارض». خداى متعال وعده کرده است که اگر ایمان و تقوا به میدان بیاید، باب رحمت و برکت را هم باز مى کند؛ و این کار صورت گرفت.
امروز اگر شما به کشور نگاه کنید، با دوران طاغوت قابل مقایسه نیست؛ از لحاظ پیشرفتهاى مادى، پیشرفته تر است؛ از لحاظ توسعه، توسعه یافته تر است؛ از لحاظ معنویت و اخلاق، بمراتب از آن زمان والاتر و عالى تر است. آن روز این کشور دربست در اختیار امریکایى ها بود؛ هم اقتصادش، هم سیاستش، هم روابط اجتماعى اش. آنچه در این کشور تدبیر مى شد، در جهت منافع سلطه گران بیگانه و متنفذِ در ایران بود. آن روز ملت ایران در گزینش مدیران ارشد کشور کمترین دخالتى نداشت. آن روز براى اکثریت ملت، مطلقاً فکرى نمى شد؛ کارى انجام نمى گرفت و اصلاً اهتمامى وجود نداشت. آن روز علم در کشور در نهایت عقب افتادگى و عقب ماندگى بود؛ این همه استعداد درخشان که در این کشور وجود دارد، راکد و معطل بود. اگر کسى مى توانست راهى پیدا کند، به کشورهاى دیگر مى رفت و براى آنها مشغول مى شد؛ کما این که خیل عظیمى رفتند. آن روز ملت ایران براى کوچکترین تولید خود محتاج خارجى بود؛ یا وارد مى کرد و یا اگر در داخل ساخته مى شد، خارجى آن را مى ساخت. ما آن روز سیم خاردار و دسته ى بیل و این چیزها را هم از خارج وارد مى کردیم! کشور به برکت انقلاب تحرک پیدا کرد و زیرورو شد. آن روز در جمعیت سى وپنج میلیونى و چهل میلیونى کشور تعداد بسیار کمى دانشجو بود. امروز جمعیت ما تقریباً دو برابر شده است؛ اما تعداد دانشجویان ما حدود پانزده برابر شده! شمار استادان و تعداد دانشگاه ها بمراتب از این بیشتر است. صنایعى که ملت ایران به دست خودشان ایجاد کرده اند، یک ماجراى شگفت انگیز است. آن روز ساده ترین چیزها را هم باید دیگران مى آمدند و مى ساختند. پول ما را مى گرفتند، ما را تحقیر مى کردند، اما براى ما نوع نازلش را تهیه مى کردند! امروز جوانهاى ما پیچیده ترین و برجسته ترین فناورى ها را آورده اند در میدان دید عمومى قرار داده اند، که نمونه هایش را شنیده اید و مى دانید. آنچه در معرض افکار عمومى و دید عمومى است، بمراتب کمتر از واقعیت است. آن روز اگر مى خواستند روى یک رودخانه سدى ببندند، باید مى رفتند از چهار تا کشور التماس مى کردند و پولهاى کلان به اینها مى دادند تا بیایند سدى درست کنند؛ آن هم در مواردى نامطمئن! امروز جوانهاى خود ما لااقل ده ها برابرِ آن روز - و یقیناً بیشتر - به دست خودشان این چیزها را مى سازند. کشور رشد کرده؛ علم کشور رشد کرده؛ رشد اقتصادى کشور بمراتب از آن روز بهتر است؛ توسعه یافتگى کشور از آن روز بیشتر است؛ معنویت و اخلاق کشور قابل مقایسه ى با آن روز نیست؛ اعتماد به نفس ملى، امروز صد برابرِ آن روز است؛ و بالاتر از همه این که امروز کشور مستقل است. همه ى این جنجالها و بداخلاقى هاى جهانى هم که مى بینید، به خاطر این استقلال است. این استقلال را مجاهدت مردم براى این کشور به ارمغان آورد. این راه، برگشت یافتنى نیست؛ این را همه در دنیا بدانند. ملت ایران بار دیگر اجازه نخواهد داد امریکایى ها در این مملکت نفوذ پیدا کنند. از روز اول هم دشمنى هاى همین رژیم غارتگر و مُسرف - یعنى رژیم ایالات متحده ى امریکا - در ایران شروع شد، تا امروز هم ادامه دارد و بعداً هم ادامه خواهد داشت. تا امروز این دشمنى ها اثر نکرده، بعداً هم به حول و قوه ى الهى هیچ اثرى نخواهد کرد. البته تحلیل گران و راهبردسازانِ استکبارى دنیا تصور مى کنند همان ماجرایى را که در انقلاب اتفاق افتاد و ملت توانستند یک تحول عظیم در کشور و نظام سیاسى به وجود بیاورند، بار دیگر با اهداف خبیث استکبارى مى توانند چنین چیزى را به وجود بیاورند؛ خودشان را به این در و آن در هم مى زنند. در ده پانزده سال اخیر بارها ایادى جاسوسى امریکا و صهیونیست ها و مجموعه ى استکبار جهانى سعى کرده اند بلکه بتوانند در ایران مردم را تحریک و وادار کنند، یا گوشه یى از مردم را به نام مردم تحریک و وادار کنند؛ شاید بتوانند حوادث انقلاب را شبیه سازى کنند. بى عقل ها نمى دانند که حادثه ى انقلاب، درونى بود؛ برخاسته ى از ایمان بود؛ متکى به دل یکایک آحاد ملت ایران بود؛ تحمیلى نبود؛ پولى نبود. چنین چیزى اگر یک روز ممکن بشود، علیه خود رژیم ایالات متحده و وابستگان آنها ممکن خواهد شد. نظام مستقر و مستحکم ایمانى که پایه اش در دل مردم است، به این بادها کمترین تکانى نمى خورد؛ اما آنها تلاشى خود را مى کنند؛ ملت باید هشیار باشد.
عزیزان من! من به شما عرض کنم؛ در طول این بیست و پنج سال، اراده ى الهى و قدرت الهى در هوشیارى و اتحاد و حضور بجا و بموقع مردم خودش را نشان داد. ایمان جوانها و شور و هیجان ایمانىِ مرد و زن مؤمن ما بود که توانست این انقلاب و این کشور را حفظ کند و رشد عظیم ملى را به وجود بیاورد؛ باز هم همین است. ما معتقدیم حق - یعنى نظام اسلامىِ متکى به ایمان - بر باطل پیروز خواهد شد؛ در این شکى نیست؛ لیکن شرطش همین است که مردم - بخصوص جوانها - در صحنه حضور داشته باشند و هوشیارانه به حوادث نگاه کنند.
ببینید امروز دنیا در پنجه ى خونریز استکبار جهانى در چه وضعیتى است. امروز همان داستان استعمار است، منتها با شیوه ى نو. یک روز استعمارِ کهنه بود - استعمارى که بعدها اسمش را گذاشتند استعمار کهنه و کهن - مى رفتند بر کشورها تسلط پیدا مى کردند؛ مثل هند، مثل الجزایر، مثل خیلى از کشورهاى دیگر. با بیدارى ملتها این استعمار از بین رفت و دیگر نتوانستند ادامه دهند. البته در سالهاى دوران استعمار، ملتها را فشردند و واقعاً رمق آنها را گرفتند؛ ولى به هرحال استعمار کهن از بین رفت و جاى آن، استعمار نو را آوردند. استعمار نو این بود که در رأس کشورها بیگانگان نمى آمدند حکومت کنند؛ مثل دوران استعمارِ قدیم نبود که حاکم انگلیسى برود در هند حکومت کند؛ نه، از خود کشورها کسانى را مى گماشتند؛ مثل رژیم طاغوت، مثل رضاخان و پسرش، و مثل بسیارى از دولتهاى دیگر کشورهاى جهان سوم - به قول خودشان - و از جمله کشورهاى اسلامى.
سالهاى متمادى ملتها را فشردند؛ مستبدان را آوردند؛ نظامى هاى کودتاچى را سرکار آوردند و هرطور توانستند، از حضور ملتها مانع شدند. امروز مى بینند این هم بُردى ندارد؛ لذا راه دیگرى را براى تسلط بر کشورها در پیش گرفته اند و آن، نفوذ در ملتهاست؛ که این همان چیزى است که من چندى پیش گفتم استعمار فرانو. بالاتر از استعمار نو، یک نوع استعمار دیگر است. ایادى خودشان را به کشورها بفرستند و با پول و تبلیغات و اغواگرى هاى گوناگون و رنگین نشان دادن و موجه نشان دادن چهره ى مستکبران ظالم عالم، بخشى از ملتها را اغوا و تحریک کنند. البته این هم به جایى نخواهد رسید؛ چون چهره ى استعمار و استکبار زشت تر از این حرفهاست؛ نمى تواند ظلم و ستمگرى و ددمنشىِ خود را پنهان کند؛ نمونه اش عراق است. شما ببینید اینها در عراق چه مى کنند. امروز پرچم حقوق بشر در دست امریکا و انگلیس و کشورهایى از این قبیل، به یک چیز مسخره و خنده آور تبدیل شده است! امروز ماجراى زندان ابوغریب، زندان گوانتاناموى امریکا، رفتار با ملتها به وسیله ى مسلحین و چکمه پوشان امریکایى و انگلیسى، داستان همیشگى ملتهاست. ممکن است ملتها الان تظاهرى نکنند، اما این وقایع در دلشان تأثیرات عمیقى دارد و یک روز خودش را نشان خواهد داد. امروز دل ملتهاى اسلامى پر از نفرت از امریکا و مستکبران است. در همین کشورهایى که ظاهراً بر حکامِ آن کشورها هم تسلط دارند، دل ملتها از اینها پُر است؛ منتظر زمانى هستند که بتوانند این را نشان دهند. دوران نظام استکبارى - که مبناى آن بر ظلم به ملتها و تسلط بر جان و مال و ناموس و منابع آنهاست - به سر آمده است. البته ممکن است ملتها دوره هاى سختى را تجربه کنند، اما دوران زورگویى و قلدرى در باطن انسانها و در باطن عالم به سر رسیده؛ بیشتر از این نمى توانند. ملتى که مى تواند نقش ایفا کند، ملتى است که به خودآگاهى برسد و از اراده و ایمان و هوشیارى استفاده کند؛ او میدان را خواهد برد. بیشترین اقبال را در این مورد ملت ایران دارد. ملت ایران، هم با استعداد است، هم باهوش است، هم مؤمن است و هم تجربه کرده است. ملتهاى دیگر تجربه ى ملت ما را ندارند. ملت ما مى تواند محور یک حرکت عظیم جهانى باشد بر علیه ظلم و نظام استکبارى و نظام ظالمانه و نظام ارباب رعیتىِ جدید و نویى که امروز مستکبران عالم مى خواهند بر دنیا تحمیل کنند. جوانها به این موضوع توجه داشته باشند. هرچه ممکن است، بر آمادگى هاى خودتان، بر عمق فکرىِ خودتان و بر حضور خودتان در میدانهاى سیاسى و اقتصادى بیفزایید. طلاب جوان، فضلاى جوان، جوانان دانشجو، جوانان کارگر، جوانان قشرهاى مختلف مردم - چه دخترها و چه پسرها - بدانند که باید در آینده ى دنیا نقش ایفا کنند. جغرافیاى سیاسى دنیا را اراده و ایمان انسانها در آینده تعیین خواهد کرد؛ این به عهده ى شماست. البته مسؤولان کشور - چه مسؤولان فرهنگى، چه مسؤولان سیاسى، چه مسؤولان مربوط به مسائل جوانها، چه مسؤولان مربوط به علوم - یقیناً تکلیف هاى بزرگ و سنگینى دارند. این که بنده راجع به پیشرفت علم این همه تأکید مى کنم، به خاطر این است که عالم شدن و دست یافتن به علم و فناورى، نقش بسیار زیادى را در این آینده ایفا مى کند. این آینده، متعلق به شما جوانهاست و بدانید که روزهاى عزت و شوکت حقیقى ملتها را ان شاءاللَّه خواهید دید و ثمره ى این ایستادگى ها را خواهید چشید. امروز در کشور ما بحمداللَّه هم اتحاد هست، هم ایمان هست، هم آگاهى و شور هست؛ البته تلاش مى کنند که نگذارند. در همین قضایاى انتخابات که مردم حقیقتاً با شور و شعور و انگیزه شرکت مى کنند، حضور مردمى کاملاً پیداست. در نزدیکى انتخابات - که بعضى ها از الان زمزمه اش را آغاز کرده اند - خواهید دید که زمزمه هاى تحریم انتخابات شروع خواهد شد؛ براى این که مردم به میدان نیایند، حضور نداشته باشند، گزینش نکنند و از معادلات سیاسى ایران و نظام جمهورى اسلامى حذف شوند. این زمزمه ها ابتدا از محافل سیاستگذارى و طراحان راهبردىِ امریکا و اسرائیل شروع مى شود؛ بعد هم به دست یک عده از آدمهاى بى توجه و گاهى هم مزدور و حقیر در داخل مى رسد. یک عده خواهند گفت انتخابات را تحریم کنیم؛ یک عده خواهند گفت انتخابات آزاد نیست - براى این که مردم را دلسرد کنند - یک عده بنا مى کنند به تخریب چهره ى نامزدهاى انتخاباتى. هر کدام از اینها به نحوى سعى مى کند این انتخابات را کم رونق کند. من اصرار دارم همه ى مسؤولان کشور و آحاد ملت خودشان را ان شاءاللَّه براى انتخابات آماده کنند. اگرچه تقریباً زمان زیادى به برگزارى انتخابات مانده است و ما هنوز پنج شش ماه تا برگزارى انتخابات وقت داریم؛ اما فضاى کشور را باید فضاى علاقه مندى و شوقِ به این انتخابات کرد تا مردم بدانند مى خواهند کار بزرگى انجام دهند. دولتى سرکار بیاورند که براى راه رسیدن به آرمانها یک قدمِ بلند بردارد؛ اساس قضیه این است. چهره هاى گوناگونى که به عنوان نامزد وارد عرصه ى انتخابات مى شوند، به این موضوع توجه کنند. این ملت، تشنه ى کار است؛ کار. کارِ نکرده زیاد هست؛ میدان هم براى کار در کشور ما بى نهایت است. آنچه مردم به آن علاقه دارند و عاشق آن هستند، این است که رئیس جمهورى سرکار بیاید که مهمترین انگیزه ى او کار براى این ملت باشد و در زمینه هاى اقتصادى، زیربنایى، فرهنگى، علمى، اخلاقى، سیاست خارجى و سایر زمینه ها کار کند و نشاط و شور و انگیزه ى کار داشته باشد؛ این هم با ایمان امکان پذیر است. نامزدهاى انتخاباتى به این نکته توجه کنند. مردم مایلند از زبان نامزدها بشنوند که اینها مى خواهند چه کار کنند. نامزدها مشخص کنند که مى خواهند چه کار کنند؛ برنامه ها و هدفها و راهبردهایشان را براى مردم مشخص کنند. شور انتخابات این است. حضور حداکثرى یى که من روز عیدفطر به ملت عزیز ایران عرض کردم، این طورى تحقق خواهد یافت. ملت هم آماده باشند و نگاه کنند ببینند چه کسى به هدفهاى آنها معتقد و مؤمن است و توان کار در جهت این هدفها را دارد. البته ان شاءاللَّه تا زمان انتخابات جزئیات و خصوصیات بیشترى را به ملت ایران عرض خواهم کرد. آنچه از الان همه باید توجه کنند، این است که این کشور و این ملت تشنه ى کار است؛ کار در جهت هدفهاى والایى که این ملت براى آن انقلاب کرد، براى آن از مرزهاى خودش دفاع کرد، براى آن در میدانها ایستادگى کرد، براى آن این طور تلاش کرد و این رشد علمى و فکرى را براى خود به دست آورد. البته دست قدرت الهى پشت سر ملت ایران است؛ من به رأى العین این را مشاهده کرده ام. امام یک وقت در بستر بیمارى بودند و من به عیادت ایشان رفته بودم. بنده به ایشان جمله یى عرض کردم؛ ایشان هم در جواب گفتند آنچه من در این چند سال دیدم، این است که دست قدرتى پشت سر ملت ایران است و کارها را دارد پیش مى برد. بنده در این چند سال این دست قدرت را دیده ام. چقدر براى این ملت خواب پریشان دیده شد و توطئه چیده شد؛ چقدر دشمنان این ملت پول خرج کردند تا این ملت را عقب نگه دارند و مرزهاى این ملت را بشکنند و بر این ملت تسلط پیدا کنند؛ اما به خاطر همت این مردم - که دست قدرت الهى پشتش بود - نتوانستند و بدانید ان شاءاللَّه بعد از این هم همین طور خواهد بود.
از خداوند متعال کمک و هدایت و مدد مى خواهیم؛ بر ساحت مقدس ولى اعظم، حضرت ولى عصر (ارواحنافداه) درود مى فرستیم و براى همه ى ملت ایران و براى شما عزیزانى که در این جا تشریف دارید، کمک و دعا و توجه و لطف و عنایت آن بزرگوار را مسألت مى کنیم.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری