سخنرانی رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار عمومى مردم قم (۱۳۸۴/۱۰/۱۹ )
یاد روزهاى پُرحماسه و پُرشور قم، بخصوص نوزدهم دى، از خاطره ى ملت ایران محو نخواهد شد. قم همچنان که مطلع قصیده ى بلند نهضت اسلامى در سال 1341 بود، سرآغاز ماجراى عظیم و پُرافتخار پیروزى انقلاب در سال 1356 هم شد. قیام مردم قم به برکت همین اخلاص، به قیام جهانى اسلام منتهى شد. امروز شما هر نقطه یى از دنیاى اسلام را که نگاه کنید، مشاهده مى کنید که انگیزه ى حاکمیت و عزت اسلام در دل مردم و بخصوص جوان ها، دانشگاهیان، روشنفکران موج مى زند؛ کار مردم قم، کلمه ى طیبه بود. این کلمه ى طیبه به بار نشست.
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم
خیلى خوش آمدید برادران و خواهران عزیز قمى! امیدوارم برکات و الطاف مستمر الهى بر یکایک شما و بر همه ى مردم عزیز قم، بخصوص خانواده هاى معظم شهیدان و جانبازان و ایثارگران - که در میان شما هستند - ببارد و رفع همه ى مشکلات را به دنبال داشته باشد؛ و امیدوارم فیض الهى روز به روز بیش از گذشته بر شما نازل شود.
یاد روزهاى پُرحماسه و پُرشور قم، بخصوص نوزدهم دى، از خاطره ى ملت ایران محو نخواهد شد. قم همچنان که مطلع قصیده ى بلند نهضت اسلامى در سال 1341 بود، سرآغاز ماجراى عظیم و پُرافتخار پیروزى انقلاب در سال 1356 هم شد. امروز ما بعد از بیست وهشت سال، یاد آن روز و یاد شهیدان مظلوم آن روز و یاد آن حرکت حماسى بى نظیر و بى سابقه را باید گرامى بداریم و دست تضرع و ابتهال نزد پروردگار عالم بلند کنیم به دعا و از خداوند متعال علوّ روح آن شهیدان و دوام توفیقات مردم قم را که در طول سال هاى متمادى - چه در دوران دفاع مقدس، چه بعد از آن - این روحیه را حفظ کرده اند، مسألت کنیم.
فردا، روز عرفه است؛ روزِ دعا و ذکر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوان ها قدر این روزهاى بزرگ و این ساعات باارزش را بدانید. همین رابطه ى با خداست که سینه ها و دل ها را منشرح مى کند؛ راه را براى انسان باز مى کند؛ عزم و اخلاص به انسان مى دهد؛ به کارها برکت مى بخشد؛ توفیق الهى را بر سر انسان سایه گستر مى کند و نتیجه ى آن، پیشرفت در خط اصیل ارزش هاى اسلامى است. این روزها و این ساعات باارزش را هرگز از دست ندهید.
قیام مردم قم به برکت همین اخلاص، به قیام جهانى اسلام منتهى شد. امروز شما هر نقطه یى از دنیاى اسلام را که نگاه کنید، مشاهده مى کنید که انگیزه ى حاکمیت و عزت اسلام در دل مردم و بخصوص جوان ها، دانشگاهیان، روشنفکران موج مى زند؛ که در گذشته اینها نبود. کلمه ى حق، کلمه ى طیبه، همین است که: «اصلها ثابت و فرعها فى السّماء تؤتى اکلها کلّ حین بإذن ربّها». کار مردم قم، کلمه ى طیبه بود. کار امام - که با اخلاص کامل این حرکت را شروع کرد - کلمه ى طیبه بود. این کلمه ى طیبه به بار نشست؛ چه کسى خیال مى کرد؟!
امام از روز اول فرمود: ما مأمور به تکلیفیم، نه به نتیجه؛ این، عین اخلاص است؛ محض اخلاص است؛ فقط براى خداست که ذره یى قدرت طلبى و جلب حطام مادى در این چنین دلى وجود ندارد. امام به تکلیف خود که مأموریت او بود عمل کرد، خدا هم نتیجه را به او داد: دنیا از صداى امام پُر شد. ما آن روزها نه بلد بودیم تبلیغات بکنیم، نه ابزارهاى تبلیغاتى در اختیار انقلاب و نظامِ نوپا بود، با این وصف، وقتى کسى به هر نقطه یى از دنیاى اسلام و حتّى بیرون از دنیاى اسلام قدم مى گذاشت، نفس امام، نام امام، یاد امام را در آن جا زنده مى دید؛ خداوند متعال این گونه به کلمه ى طیبه برکت مى دهد و آن را پیش مى برد. البته در طول زمان، براى پاک کردن جاى پاى امام و خط امام خیلى تلاش کردند، ولى امروز بعد از بیست وهفت سال که از آغاز آن نهضت عظیم و پیروزى انقلاب و تشکیل جمهورى اسلامى گذشته است، شما مى بینید که رایحه ى خدمتگزارى به مردم با تکیه ى بر شعارهاى انقلاب، در سرتاسر کشور، استشمام مى شود و بار دیگر شعار خدمتگزارى، شعار پاسخگویى، شعار ساده زیستى، شعار عدالت طلبى، از شعارهاى رایج است؛ این، برکت انقلاب است. اگرچه هنوز کسانى هستند که مردم را دعوت به تسلیم و ذلت در مقابل دشمنان نابکار مى کنند؛ اما مردم راه خودشان را پیدا کرده اند.
یک نکته یى را به مناسبت حضور فضلاى حوزه ى علمیه در این جلسه صمیمى عرض کنیم و در حقیقت پیام به فضلاى حوزه است: انقلاب مانند هر حرکت اجتماعى عظیمِ ماندگار، احتیاج به سوخت دارد؛ این ماشین بدون سوخت متوقف مى شود؛ سوختِ فکرى. روزبه روز با توجه به تحولات جهانى، با توجه به حوادث جدید، سؤال ها و ابهام هاى تازه یى در ادامه ى این راه مطرح است. از طرفى، قبل از آن که نوبت به عمل برسد، نوبتِ فکر و پردازش تفکر راهنماست و این، خاصِ آشنایان به مبانى اسلام است؛ و بدیهى است که دشمنان، همین نقطه را هم مثل بقیه ى نقاط حساس هدف مى گیرند. بنابراین، فضلاى برجسته ى حوزه، نباید گوش شان بدهکار تلاش دشمن باشد و باید بدانند که فکر جدید، مفاهیم جدید و راه هاى نو، مدد فکرى براى پیشرفت این حرکت است. امروز ما نسبت به اوایل انقلاب درباره ى مبانى نظام اسلامى، به برکت تلاش دین شناسان و عالمان - چه در دانشگاه، چه در حوزه - روشن بینى هاى بیشتر و مفاهیم تازه ترى را در اختیار داریم، که این پشتیبانى فکرى باید ادامه پیدا کند. امروز چشم دنیا به شماست؛ حالیا! چشم جهانى نگران من و توست.
یک روز تفکرات چپ حاکم بود؛ مارکسیسم و سوسیالیزم در دنیا براى جوان ها جاذبه داشت؛ اما امروز نیست. یک روز تفکرات ناسیونالیستى و ملت گرایى هاى افراطى در دنیا دل بعضى را مى بُرد؛ اما امروز اینها کهنه شده است. یک روز لیبرالیسمِ غربى و منطق دولت هاى سرمایه دارى دم از گسترش جهانى مى زد و مى گفت همه ى دنیا باید ما را بپذیرند؛ اما امروز لیبرال دمکراسىِ غرب خودش را با کارهاى امریکا مفتضح کرده است؛ اروپا هم همین طور است و آنها هم شنیدن حرفى را که بر خلاف منافع ملى شان باشد، تحمل نمى کنند؛ روسرى دختران مسلمان را نمى توانند تحمل کنند؛ امنیت شهروندان شان را به جُرم مسلمان بودن، به جُرم رنگین پوست بودن، نمى توانند تأمین کنند؛ این لیبرال دمکراسى غرب است. همین هایى که ادعا مى کردند همه ى دنیا مال ماست؛ ماییم که باید فکر اساسى و ایدئولوژى جهانى را به مردم دنیا بدهیم(!) این رفتار خودشان است در اروپا و امریکا؛ اینها دیگر حرفى براى گفتن ندارند.
شعار عدالت طلبى همچنان زنده است؛ شعار کرامت انسانى همچنان زنده است؛ اینها متعلق به اسلام است؛ اینها متعلق به جمهورى اسلامى است. خطِ روشن حرکت ملت که برخاسته از ایمان و رأى مردم است و مظهر آن «مردم سالارى دینى» است، همچنان جذاب است. امروز ملت ها و روشنفکران مسلمان این حرف ها و این حوادث را مى بینند و آنها را مطالعه مى کنند و نگاه شان به ایران است؛ نگاه شان به حرکت شماست. دشمن شما هم که استکبار جهانى است و مظهر آن هم امریکاست، امروز پا در گل مانده است؛ در عراق از لحاظ سیاسى شکست خوردند - این را خودشان هم اعتراف مى کنند. آن چیزى که آنها مى خواستند در عراق اتفاق بیفتد، عکس آن اتفاق افتاد - در فلسطین شکست خوردند - جلاد و قصاب فلسطینى ها که آمده بود سه ماهه انتفاضه را نابود کند، خود او به وسیله ى حرکت انتفاضه نابود شد؛ طرح نقشه ى راه و خاورمیانه ى بزرگ و این حرف هاى خیالاتى امریکا هم شکست خورد - حالا امروز به پر و پاى سوریه و لبنان پیچیده اند و مى خواهند با نفوذ در مجموعه ى همسایه ى صهیونیست ها، راهى به کشورهاى دیگرِ عربى و اسلامى پیدا کنند. آنها از این طرف مأیوس شده اند؛ اما آن جا هم نمى توانند کارى بکنند؛ در آن جا هم، اگر هشیارى ملت ها و رهبران باشد، باز امریکا و همه ى متحدان غربى اش پا در گل خواهند ماند.
ملت ایران در طول این بیست وهفت سال پیش رفته است؛ موفق شده است. وضع امروز کشور ما قابل مقایسه با وضع بیست وهفت سال قبل نیست. جوانان ما، فضلاى ما، روشن بینان و روشنفکران ما رشد کرده اند و پیش رفته اند؛ ملت ما، على رغم همه ى بدخواهى ها و ملعنت هایى که دشمنان در تبلیغات شان کرده اند، به مبانى انقلاب پایبندتر و علاقه مندتر شد، که نمونه اش را در همین انتخابات ریاست جمهورى دیدید؛ ملت به شعارها رأى داد: شعار عدالت طلبى، شعار خط امام، شعار پایبندى به ارزش هاى اسلامى؛ ملت دور این محورها جمع شدند. بحمداللَّه مسؤولان هم توانستند خودشان را در عرصه ى حرکت، به مردم نشان دهند. امروز بحمداللَّه همت و حرکت مسؤولان ما - مسؤولان دولتى، نمایندگان مجلس - براى پیشرفت به سمت مبانى و ارزش هاى انقلاب ستودنى است؛ آنها کار مى کنند و حرفهایى را که گفته شده، به مرحله ى عمل نزدیک مى کنند. براى یک ملت، چه از این بالاتر؛ و چه از این زیباتر و شیرین تر؟ بدخواهان جمهورى اسلامى هم همین مسائل را مى بینند.
امروز به حول و قوه ى الهى، ملت و دولت ایران در صحنه ى بین الملل هم از ابهت و اقتدار، بیش از گذشته، برخوردار است. حرف هاى منطقى یى این جا مطرح مى شود. همین پیشنهاد منطقى مشارکت کشورهاى اروپایى و غیراروپایى در برنامه هاى سوخت هسته یى ایران، یک پیشنهاد منطقى است؛ بیایند شریک بشوند؛ بیایند این جا همکارى کنند، ما که از حق مسلّم خودمان دست بر نخواهیم داشت؛ این که واضح است. این، حق ملت است و کسى قادر نیست از این حق صرف نظر و اغماض کند؛ مردم این را مى خواهند و مال آنهاست؛ کسى اینها را عاریه نداده است، تا بتواند از این مردم بگیرد؛ بحمداللَّه اینها از استعداد جوان هاى ما جوشیده است. البته این جوشش، فقط در مسأله ى هسته یى نیست، بلکه در بسیارى از زمینه ها همین جوشش و همین پیشرفت، نوآورى و ابتکار وجود دارد. آنها بیایند شریک بشوند؛ هیچ اشکالى ندارد. این، یک پیشنهاد بود که رئیس جمهور محترم مطرح کرد. یک پیشنهاد دیگر هم این بود که در باب حقوق بشر اگر نگرانى وجود دارد - که ما هم نگران حقوق بشر در کشورهاى اروپایى هستیم - از دو طرف نمایندگانى گسیل بشوند و مراقبت کنند؛ نگاه کنند؛ آنها بیایند این جا، ما هم نمایندگانى بفرستیم آن جا، که ببینند وضع حقوق بشر در زندان ها، محاکم و در رفتارهاى دولتى و اجتماعى و مدنى آنها چگونه است و چقدر حقوق بشر رعایت مى شود. اینها دو پیشنهاد منطقى است، که خیلى خوب است و خیلى بجاست که اروپایى ها این پیشنهادها را بپذیرند. این کارها، ارتباطات ما و غرب را هم پیش خواهد برد، نگرانى ها را هم از دو طرف برطرف خواهد کرد.
آنچه که براى ما امروز فریضه است، یکى حفظ وحدت است، یکى حفظ ایمان و اعتماد به این راه و موفقیت هاى آینده ى آن. این دو چیز، اساس قضیه است.
اولاً آحاد ملت و گروه هاى مختلف، وحدت را حفظ کنند. امروز بحمداللَّه در سطح مسؤولان اتحاد کلمه و همدلىِ عمیق و صمیمانه وجود دارد؛ این خیلى مغتنم است، که سعى مى کنند این را به هم بزنند؛ ولى بحمداللَّه نمى توانند؛ نتوانسته اند و نخواهند توانست. آحاد مردم و گروه ها و گرایش هاى مختلف به خاطر اختلافات جزیى، صدایشان را روى هم بلند نکنند. البته اختلافات هست؛ داخل یک خانه هم ممکن است اختلافاتى وجود داشته باشد، اما همه اهل خانه اند؛ همه از این خانه دفاع مى کنند؛ همه منافع آن را بر هر چیز دیگرى ترجیح مى دهند. کسانى که بخصوص تریبون دارند؛ فرصت حرف زدن دارند، نگذارند که دشمن از صداى بلند آنها با یکدیگر، امیدوار بشود به این که مى تواند علیه این ملت توطئه کند. وقتى اختلاف هست، آنها امیدوار مى شوند؛ آنها احساس مى کنند که حالا وقت فشار وارد آوردن است. اگر مى خواهند فشارهاى دشمن قطع شود، باید این جا انسجام و وحدت را مثل یک صف مستحکم و بنیان مرصوص، حفظ کنند.
و بعد، اعتماد و ایمان به راه را حفظ کنند. در تمام طول این سال ها، دشمنان سعى کرده اند بمب هاى تبلیغاتى را در محیط ذهنى مردم منفجر کنند، که معناى این تبلیغات همه اش این است که: اى ملت! شما نمى توانید؛ ایرانى! نمى توانى؛ جوان ایرانى! مجبورى تسلیم بشوى؛ مجبورى دستهایت را بالا ببرى. البته آنها در داخل هم عواملى دارند - من بارها اشاره کرده ام - که هر وقت احتیاج دارند که یک فکرى را در داخل تزریق کنند، این عوامل به کار مى افتند و با قلم هاى حقیر و مزدور خودشان، بنا مى کنند اهداف دشمن را در این جا پخش کردن و ترویج کردن؛ اما تا الان تأثیرى نکرده است، باز هم باید تأثیر نکند. نخیر، همه چیز ما را به «امید» تشویق مى کند؛ همه چیز ما را به «اعتماد به خودمان» تشویق مى کند. چرا امیدوار نباشیم؟ مایى که یک روز در فشار دو ابرقدرت - ابرقدرت امریکا و شوروى سابق - توانستیم خودمان را نگه داریم و بالا بکشیم، مایى که با محاصره ى اقتصادى در طول این سال هاى متمادى - که هر زمانى به نحوى محاصره ى اقتصادى وجود داشته - توانستیم خودمان را به این رتبه از فناورى و علم برسانیم و بخشى از این خلأها و شکاف ها را پُر کنیم، چرا به خودمان امیدوار نباشیم؟ چرا به ملت مان اعتماد نداشته باشیم؟ تاریخ و سرگذشت ما، امید و اعتماد را به ما املاء مى کند؛ ما را وادار مى کند که امیدوار باشیم. بله، امیدواریم؛ ما مى توانیم؛ توانستیم.
اینهایى که امروز دم از محاصره ى اقتصادى مى زنند؛ تهدید به تحریم اقتصادى مى کنند، کسانى هستند که در طول سال هاى گذشته، هر جا توانسته اند، این تحریم را اعمال کرده اند. همین الان بعضى از دولت هاى اروپایى، هنوز وسایلى را که از زمان رژیم طاغوت خریدارى شده و پول آنها را هم شاید چند برابر گرفته بودند، به ما نمى دهند! تحریم از این بالاتر؟ آنها در مواردى هم ابزارها و قطعات لازم را به ما ندادند. جوان هاى ما وقتى دیدند راه از این طرف بسته است، از درون راه باز کردند. براى یک ملت مستقل، این درست است که به درون خودش مراجعه کند؛ در درون خود کاوش کند؛ درمان خود را به دست خودش بسازد؛ والّا اگر مى خواستیم پشت درِ خانه ى دیگران دست به سینه بایستیم - همچنان که سال هاى متمادى در دوران رژیم طاغوت، این کشور و این ملت را به این روش عادت داده بودند - زندگى مستقلى نداشتیم و همان وضع سابق بود. وقتى ما را تحریم کردند، امام اظهار خوشوقتى کردند و گفتند بهتر! حق با ایشان بود. ما بر اثر تحریم، به خود آمدیم و تحرک پیدا کردیم؛ حالا هم همین طور است. با این حرف ها، ملت ایران را تهدید مى کنند؛ این تهدید، فایده یى دارد؟
برادران عزیز! خواهران عزیز! راهى را که قم شروع کرد، روزبه روز بازتر، هموارتر، امیدبخش تر و زیباتر شده است و این به برکت ایمان و به برکت اخلاص است. این ایمان و اخلاص و اتحاد کلمه را حفظ کنید؛ اینها موجبات رحمت الهى است و ان شاءاللَّه رحمت و فضل الهى روزبه روز بیشتر شامل حال شما خواهد شد.
امیدواریم پروردگار عالم همه ى شما را توفیق بدهد و شما و همه ى ملت ایران را مشمول ادعیه ى زاکیه ى حضرت بقیةاللَّه (ارواحنافداه) قرار دهد.
والسّلام علیکم ورحمةاللَّه وبرکاته
پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری